(ur. 11 września 1823 w Radymnie w powiecie jarosławskim, zm. 7 maja 1906) – polski pisarz i dziennikarz pochodzenia ormiańskiego. Większość życia spędził we Lwowie biorąc aktywny udział w redagowaniu szeregu tamtejszych czasopism postępowych. Związany m.in. z Wincentym Polem. Jeden z najpłodniejszych pisarzy nurtu pozytywistycznego w literaturze polskiej. Więziony (1842-1844) w twierdzy w Spielbergu. Współredaktor pisma Postęp we Lwowie (1848), następnie Tygodnika Polskiego, w którym opublikował wiersz Machabeusze. Więziony za to oraz za udział w Wiośnie Ludów (1848) przez dwa lata w Theresienstadt. Wydawał i redagował we Lwowie: 1848 radykalne pismo polityczne Postęp (wraz z K. Widmanem), 1849 Tygodnik Polski, Nowiny (1854-1856), następnie Kółko Rodzinne (1860). Opublikował kilkadziesiąt powieści, m.in.: Skromne nadzieje (1854), Na kresach (1860), Święty Jur (tom 1-3, 1862), Człowiek bez jutra (1871), Zły interes (1876). Wybór pism (tom 1-11, 1886-1888).